Warszawska Brygada ON

Warszawska Brygada ON powstała w połowie 1937 r. Jej dowódcą w latach 1937-1939 był ppłk Zygmunt Piwnicki. Brygada składała się z trzech batalionów - "Warszawski I" i "Warszawski II", które stacjonowały na terenie lewobrzeżnej Warszawy oraz batalionu "Warszawski III" stacjonującego na Pradze. Po przeprowadzeniu zbiórek organizacyjnych jesienią 1937 roku i osiągnięciu pełnych stanów etatowych w pododdziałach systematycznie prowadzono szkolenie doraźne w rejonach zakwaterowania, na zasadach ustalonych w wytycznych z 12 czerwca 1937 r. Warszawska Brygada ON do końca 1938 roku stała się oddziałem wojsk terytorialnych o dużej sprawności alarmowej i stałej gotowości do wykonania zadań osłonowych. Jej wyszkolenie i zaopatrzenie materiałowe odbiegało jednak od poziomu reprezentowanego przez oddziały na Śląsku, Pomorzu czy też na Wybrzeżu. W 1939 r. brygadę powiększono o 3 bataliony typu IV: "Mazury I", "Mazury II" oraz "Kurpie". Przeformowano również 3 istniejące bataliony na ten etat. Dowódcą brygady został mianowany płk dypl. Józef Sas-Hoszowski.