Kawaleria Dywizyjna 27 Dywizji Piechoty

Szwadron KD 27 Dywizji Piechot został zmobilizowany 12 sierpnia 1939 r. we Włodzimierzu Wołyńskim. Kadrę oficerską szwadronu tworzyli oficerowie 19 pułku ułanów. 15 sierpnia szwadron został przetransportowany koleją w rejon koncentracji 27 DP pod Bydgoszczą.

1 września szwadron znajdował się w rejonie Ocypel-Lubichowo-Osowo-Osieczno. W składzie macierzystej dywizji od pierwszego dnia wojny prowadził ciężkie walki odwrotowe. Szlak bojowy wiódł przez Bory Tucholskie, Świecie, Fordon, na wschodni brzeg Wisły. Żołnierze przeprawiali się przez rzekę w Fordonie, a tabory w Świeciu. Straty szwadronu na dzień 3 września wyniosły 30% stanu osobowego i 70% sprzętu. Po zakończeniu przeprawy oddział zebrał się wraz z całością dywizji na południe od Torunia. Tam uzupełniono straty w sprzęcie oraz koniach. Dalszy szlak bojowy wiódł przez Brześć Kujawski, Uniejów, Bzurę, Puszczę Kampinoską do Warszawy. Do stolicy dotarło ok. 15% początkowego stanu szwadronu.

Obsada personalna (stan na 1 IX 1939 r.):

dowódca szwadronu - mjr Mieczysław Henryk Ipohorski-Lenkiewicz
zastępca dcy -
wachmistrz szef - st. wachm. Władysław Biela
podoficer gospodarczy - plut. Stanisław Dobrowolski

1 pluton
dowódca - por. Roman Gutowski

2 pluton
dowódca - ppor. Tadeusz Czacki

3 pluton
dowódca - plut. rez. Józef Żydek

4 pluton
dowódca - st. wachm. rez. Karol Janik

pluton km
dowódca - por. Stefan Sokołowski